Grußwort von Dr. Cornelia Nenz

Knapp en Drüddel von de 75 Johr von’t Fritz-Reuter-Literaturmuseum hadd ick de Iehr un de Freud, in dat Hus tau arbeiden, an de Spitz von ’ne wunnerbore Mannschaft, mit Partners in Stadtverwaltung un Stadtparlament, för de de Taukunft von dat Museum wichtig wier. Sünnerlich för den Burmeister Bernd Mahnke wier dat Museum „Chefsache“. So heww ick denn ok ümmer bi Museumsführungen Wiert dorup leggt, dat in anner Städen de Adress Markt 1 viellicht Rathus oder ’ne Bank oder Versicherung, hier äwer Museum is. Un dat bedüt’t wat. As de Artikel äwer miene ierste Vörstellung bi’t Stadtparlament mit Bild in de Zeitung kem, heww ick in de Blicke von de Börgers in de Stadt so väl Fründlichkeit seihn, dat ick mi dacht heww: Pass Achtung, de Stemhäger Lüd steihn achter dat Museum un willn, dat dat gaud wiedergeiht, verpatz dat nich! Un ick heww mi Mäuh gewen un mi in all de Johren in Stemhagen ümmer wollfäuhlt. Na, meistens. Äwer dat wier denn Stried üm de Sak. Mal verlür ick, ümmer gewünn dat Museum. Allens richtig.
Ick bün as lütt Gör nah dat Dörp Neetzow in Vörpommern verschleppt, eingemecklenburgt un verpommert worden. Plattdütsch heww ick as junge Fru liehrt – as ’ne Sprak. Eigentlich wull ick damals blot de Witze verstahn, de sick miene Kollegen, de Muskanten von’t Polizei-Orchester Schwerin – denn dor wier mien ierstes Engagement nah’t Musikstudium – vertellt hebben. Wat anners as ’ne Sprak is dat jo nich, nich Religion, nich Weltanschauung, nich rassisches Markmal. Is ’ne Sprak, nich weniger, dorup hebben wi uns nu verstännigt, äwer ok nich miehr. För de Sprak von Fritz Reuter intaustahn, is mi hüt ümmer noch en Hartensanliggen, un ick freu mi äwer dat positive Echo von väle Lüd.
Un nu is mi dat wedder ’ne Iehr un ’ne Freud, mit groten Respekt för de Stemhäger un dat Fritz-Reuter-Literaturmuseum Glück tau wünschen för dat Reuterjohr 2024 un – wo dat geiht – mien Deil dortau bitaudrägen.

Hartlich – Ehre
Dr. Cornelia Nenz